مناره انزلی

سلام 
حرف هایی که دشمن شاد کن هست و جوانان را و غافله را اگر تدبر نمیکردندبه بیراهه می برد!
🔰عطاءالله مهاجرانی، روزنامه آریا، ۱۸/۹/۷۸،ص۲: 
وقتی پیامبر اولوالعزمی چون ابراهیم در مورد معاد این چنین شک می­کند که به خدا می­گوید: «به من نشان بده» چطور جوانان ما مجاز نباشند، در مورد همه مسائل سؤال کنند؟
 تعبیر شک کردن از خودشان است اگر محصل تربیت مدرس در جمهوری اسلامی ایران به اندازه فوق دیپلم تربیت معلم در کلاس دینی ننشسته باشد حریف بچه های مسلمان مردم در دانشگاه نیز نخواهد بود و تربیت مدرس باید در ورودی و فرآیند تحصیل و خروجیش بازنگری کند تا امثال ایشان نه بتوانند واردش بشوند ونه با این افاضات فارغ التحصیل . 
 موضوع به مراجل یقین برمیگردد همه ما میدانیم که میت با آدم کاری نمیتواند داشته باشد اما چه تعداد از ما حاضریم به تنهایی جند ساعتی کنارش استراحت کنیم . موضوع سوال جضرت ابراهیم نیز در مورد معاد همین بود میخواست به مراتب یقینش بیفزاید نه اینکه نعوذ بالله در توانایی یا راستگویی باریتعالی شکی داشته باشد.
ثانیا موضوع سوال پرسیدن به چند وجه مرتبط می شود 11- موضوع سوال نو آوری یا ابتکار یا کشف راه حل مسائل مبتلابه فرد یا بخشی و یا از کل جامعه باشد2-سوال کننده خود پاسخش را نداندو سوال کننده چون محققی باشد و با سوالش قصد انحراف افکار مخاطب و توهین و یا تحقیر فرد یا گروه مورد سوال را نداشته نباشد و عملا هم چنین چیزی رخ نداده باشد 3-پاسخ گو باید به موضوع سوال احاطه همه جانبه داشته (کارشناس )باشد تا جوابش قابل اتکا باشد.
 با این مقدمات معلوم است که مطابق عقل هر کسی اجازه ندارد از هر موضوعی از هرکسی سوال بپرسد. یاد ماجرای طنزی افتادم که طرف هر روز به مغازه فرش فروشی میرفت و طالب خرید میخ میشد بعد از چند روز با تکرار عملش فرش فروش وسوسه شد که میخ هم در تنوع و به مقدار گمانش بیاورد اما این بارکه طالب میخ متوجه شد فرش فروش میخ هم میفروشد با ناراحتی به فروشنده فرش اعلام میکند که در این فرش فروشی بخودش اجازه میدهد که بشاشد . نتیجه اخلاقی موضوه همین است که هر سوالی پاسخ ندارد ثانیا از هر کسی نمیتوان پرسید و ثالثا از هر چیزی نمیتوان پرسید . و اینها عین حکم عقل است ارادتمند