مناره انزلی

سلام تقسیم کار در تولید از کشفیات مهم آدام اسمیت برای پیشرفت فعالیت های اقتصادی بوده است . به این مفهوم که ایشان متوجه شد راز ورمز موفقیت اقتصادی برخی از کشور ها در تقسیم کاری است که در تولیدشان شکل داده اند و هر کسی مسئول کاری شده است لذا از آن به بعد برای پیشرفت این در دستور کار قرار گرفت که مثلا در بنایی کاشی کار و سیمان کار و سفت کار و در ساز و پنجره ساز و.... اگر از هم جدا باشند کار ها بهتر پیش خواهد رفت ودر بطن کار یاد گرفتند که اگر چنین کنند کارها سریعترو با دقت بالاتری سرانجام می رسد ثانیا هر فرد در کارش تخصص و مهارت بهتر و بیشتری می یابد و چه بسا در کارش بتواند نو آوری هم داشته باشد . این مقوله در غرب چنان توسط سرمایه داران پی گیری شد که حتی منجر به تفکیک سر مایه گذار و مدیر از هم در اجرای پروژه ها شد البته ایراداتی هم به این امر وارد شد که احتمالا بصورت طنز دیده اید . مثلا در ماجرای آن سه نفری که یکی مامور کندن بود و دیگری لوله گذاری و سومی مامور پرکردن و وقتی در یک روز لوله گذار نتوانسته بود سر کارش حاضر شود دو نفر دیگر کار خودشان را ادامه میدادند و یکی می کند و دیگری هم پر میکرد ... و یا در آن طنز صامتی که طرف مامور سفت کردن پیچ در یک مرحله ای بوده و با آچاری که در دست داشته موظف به انجام این کار بوده و با دیدن معشوقه اش چند پیچ از ریل کنار دستش بدون اینکه ایشان به وظیفه اش عمل کنه گذشته و نهایتا کار خانه متلاشی میشه و ایشان از زندگی ساقط و از همه چیز حتی از معشوقه اش هم میفته و از آن به بعد با همان آچار همه چیز را حتی آدمها را می پیچانده ....طنز پردازان اروپا و امریکا می خواستند اعلام خطر کنند که غرق شدن در صنعت ماشینی باعث از بین رفتن عاطفه ها و روابط انسانی شده است و من قصد دارم تا تذکر دهم علاوه بر موارد مذکور توجه به ﻣﻬﺎﺭﺕ در تولید ﺑدون آگاهی از نقش و تاثیر تولید در جامعه و نیز بدون توجه به ﺩﺍﻧﺶ مرتبط با آن دوام ندارد . مثلا یه روز برای بدست انرژی هسته ای شهید میدهیم و یه روز برای از دست دادنش کل ایران را در طی حداقل بیست سال ذلیل می کنیم . ارادتمند